Hoe onze fietshelden €53.000,- ophaalden voor kankeronderzoek

4 september 2024

Een leuke fietstocht… Zo omschreef zijn sportdocent het plan om met een groep studenten en docenten van Firda in de zomer vanuit Bardonecchia (Italië) naar Maastricht te fietsen. Goed doel ook: sponsoring van kankeronderzoek. Leuk, dacht Jelmar. Hij kocht een fiets. Daar moest de student even aan terugdenken, toen hij op dag 1 bergop in de Alpen zwoegde. Maar hij haalde Maastricht, net als de anderen.

Apetrots kwam de ploeg zondagavond aan na een tocht van bijna 1300 kilometer - met zo’n 19.000 hoogtemeters – in acht dagen. Alle elf studenten en negen medewerkers volbrachten deze tocht van Tour for Life. Ook de Firda-studenten die meereisden om logistiek dit evenement te ondersteunen, mochten trots zijn.

De opbrengst voor Tour for Life was eveneens fantastisch: ruim 53.500,- brachten de deelnemers van Firda bijeen voor het Daniël de Hoed Fonds, voor onderzoek naar kanker in Erasmus MC. In deze editie van de jaarlijkse Tour reden 24 teams van allerlei bedrijven en instellingen, met Firda als enige school.

'Steenkapot

Twee dagen na aankomst kan Jelmar Wagenaar, student VEVA verpleegkunde in Leeuwarden, zich zeker die eerste etappe van zo’n 160 kilometer nog levendig herinneren. Na een korte afdaling jakkerde hij meteen bergop heel wat deelnemers voorbij. Leuk, maar overmoedig: ‘Ik heb vooraf zo’n 1100 kilometer getraind.’ Vooral in Friesland, dus hoogte zat er nauwelijks bij.

Halverwege die eerste steile klim van zo’n 30 kilometer ondervond Jelmar dan ook aan den lijve dat het slimmer is om je krachten te verdelen. ‘Ik kwam niet meer vooruit.’ Maar hij zette door, net als alle keren dat hij ‘steenkapot’ zat en op dag 3 zelf een keer zo’n 100 kilometer in de bergen helemaal alleen moest ploeteren.

En natuurlijk, in de loop van de week kreeg Jelmar een behoorlijk ‘rauwe kont’. Maar gelukkig kon de medische ploeg van Tour van Life hem helpen met een effectieve zalf tegen zadelpijn. Want acht dagen lang zo’n acht tot tien uren of meer op een smal fietszadel, daar valt moeilijk aan te wennen.

Steunen

Ook voor ervaren renners was deze tour een slijtageslag. Jan Woudstra, docent aan de opleiding gezondheidszorg in Sneek, heeft al heel wat kilometers in de benen. ‘Maar zoveel dagen achter elkaar, dat is wel even wat anders.’ Fysiek en ook mentaal, om steeds maar weer zo’n afstand van 150 tot 200 kilometer af te leggen.

‘Dan merk je dat je elkaar heel hard nodig hebt.’ Onderweg, in zogeheten treintjes met ongeveer eenzelfde tempo, maar zeker ook erna. ‘Dan wordt soms de stoerste kerel wel even emotioneel.’ En dat werkt verbroederend.

Al snel organiseerde de groep dan ook een ‘ klapcomité’ voor de laatste binnenkomers, aldus projectleider en initiatiefnemer Jochem van Welie. Hij voelde dat het onderscheid tussen docenten en studenten snel wegviel en iedereen samen optrok. ‘Dat is natuurlijk hartstikke leerzaam voor iedereen. Een avontuur als dit vormt je voor het leven. En dat is ook de bedoeling.’

Schouderklop

Zo was het normaal om als student ook een docent even te steunen met een knuffel of schouderklop, merkte Rebekka van Koningsveld. ‘We werden met z’n allen een hechte groep. Iedereen was gelijk.’

Als student verpleegkunde in Sneek was Rebekka met zeven anderen vooral mee om de Tour for Life te ondersteunen bij het onderdak voor de hele karavaan. Dat betekende dagelijks honderden tenten afbreken en 200 kilometer verderop razendsnel weer opzetten. Dat ging steeds vlotter, ook met die lastige vouwtentjes. ‘ Maar het was vooral bijzonder om samen zo’n avontuur te beleven.’

Maatschappelijke Diensttijd

Hiermee past zo’n deelname aan Tour for Life uitstekend in het programma voor Maatschappelijke Diensttijd, stelt Martha Andela. Als aanjager op dit gebied bij Firda, dat studenten breder wil ontwikkelen dan alleen voor een vak, ziet zij zeker de kracht van zo’n avontuur. ‘Dit draait om nieuwe mensen leren kennen, werken aan talenten en aandacht voor jouw rol in de samenleving. Dat zie ik hier allemaal terug.’

En verder? De ervaring van zo’n tocht werkt een leven lang door, aldus Jochem van Welie. ‘Dit heeft blijvende waarde.’ Volgend jaar weer? ‘Heel misschien wil ik dan ook fietsen’, zegt Rebekka voorzichtig. Jelmar niet. ‘Het was heel cool, maar ook heel zwaar.’ Hij hangt zijn fiets aan de muur, samen met zijn shirt en de route om er nog heel lang naar te kunnen kijken.